... Dayanılmaz hafifliği gibi klişe bir tanımlamayla devam etmek isterdim ama kişisel blog yazmanın can sıkıcı taraflarına değinmek istiyorum aslında .
Kişisel blog yazmak bir çeşit terapi .
Hele ki benim gibi yazarak rahatlayan biriyseniz harika bir yöntem ama ;
Bloğunuzun hem okunup hem de okunmamasını istemek gibi bir tezatlık bu işe biraz limon suyu sıkıyor .
Ee haliyle de insanın yüzünde bir buruşma ifadesi veriyor çoğu zaman .
İşte bu yüzden anlatmak istediklerimi anlatamadığım çokkk olmuştur.
Tüm bunlar bloğunuzun yakın çevrenizden okunma ihtimali yüzünden oluyor . Ben yaptım siz yapmayın !
Çok profosyonel paylaşımlar yapmakla ilgilenmiyorsanız bloğunuzu bir kale , iç dökme , dostluklar kurabilme ortamı olarak görüyorsanız bunu yakın çevrenizin bilmemesinde fayda var . Sonuçta onlara anlatamayacağımız - anlatmak istemediğimiz şeyler olabilir ...
Paylaşmak isterken sizi tanıyan insanların tepkileri sizi endişelendirebilir vs vs .
Ben daha çok özel hayatım hakkında konuşmak isteyip de kendini susmak zorunda hissedenlerden oluyorum bu noktada ...
İnsanlar sizi siz izin verdiğiniz kadar tanıyabilirler ve ben bu konuda oldukça cimriyim .
Beni yeterince tanımak yakın akadaşlarımın ve ailemin tekelinde diye düşündüm hep . O yüzden bloğumdan haberdar olan beni seven - sevmeyen , ne düşündüklerini bilemediğim , eski iş arkadaşlarım vs olduğu için bu durumda elim kolum bağlı ...
Kişisel blog yazmak bir çeşit terapi .
Hele ki benim gibi yazarak rahatlayan biriyseniz harika bir yöntem ama ;
Bloğunuzun hem okunup hem de okunmamasını istemek gibi bir tezatlık bu işe biraz limon suyu sıkıyor .
Ee haliyle de insanın yüzünde bir buruşma ifadesi veriyor çoğu zaman .
İşte bu yüzden anlatmak istediklerimi anlatamadığım çokkk olmuştur.
Tüm bunlar bloğunuzun yakın çevrenizden okunma ihtimali yüzünden oluyor . Ben yaptım siz yapmayın !
Çok profosyonel paylaşımlar yapmakla ilgilenmiyorsanız bloğunuzu bir kale , iç dökme , dostluklar kurabilme ortamı olarak görüyorsanız bunu yakın çevrenizin bilmemesinde fayda var . Sonuçta onlara anlatamayacağımız - anlatmak istemediğimiz şeyler olabilir ...
Paylaşmak isterken sizi tanıyan insanların tepkileri sizi endişelendirebilir vs vs .
Ben daha çok özel hayatım hakkında konuşmak isteyip de kendini susmak zorunda hissedenlerden oluyorum bu noktada ...
İnsanlar sizi siz izin verdiğiniz kadar tanıyabilirler ve ben bu konuda oldukça cimriyim .
Beni yeterince tanımak yakın akadaşlarımın ve ailemin tekelinde diye düşündüm hep . O yüzden bloğumdan haberdar olan beni seven - sevmeyen , ne düşündüklerini bilemediğim , eski iş arkadaşlarım vs olduğu için bu durumda elim kolum bağlı ...
İşte böyle ...
Acılarımı paylaşamıyorum ki düşmanlarım sevinmesin ...
Planlarımı açık seçik anlatamıyorum kiii şimdiden reklam olup , dillenmesin ...
Ama tanımadan sevdiğim Ailem yani sizler, her şeye rağmen iyi ki varsınız ...
Yazmak , fikirlerinizi alıyor olmak çok çok güzel.
En önemlisi de tanımadan sevmek - seviliyor olmak .
İşte sevginin en kıymetli hali bu .
Sen de iyi ki varsın can arkadaşm
YanıtlaSilMoriaaa :)Öpüyorum seni..
Silblog gerçekten terapi alanı, ben de çok seviyorum :)
YanıtlaSilMutlu günler :)
Mutlu günler :)
Silahh o tezatlık ah o korkular yok mu beni de frenliyor çoğu kez ama yinede güzel burada olmak ve dediğin gibi tanımadan sevmek sevilmek önemsenmek çok güzel bir olay:)
YanıtlaSilÇok çok çok güzel hemde tüm kabul görmüş şekillerden bağımsız olarak kelimelerimizle buradayız . En doğal halimizde ...
Silyani??? Kapanıyor mu???
YanıtlaSilHayırrrr :)
SilSizleri ve bloğu çok seviyorum , bırakmak gibi bir niyetim yok .
Çok ama çok haklısın. Aile, arkadaşlar, akraba, tanıdık vs bilmese daha iyi. Her ne kadar beni kısıtlamıyor diye düşünüp avunmaya çalışsam da içten içe ben de bazı sınırlar tarafından kısıtlı durumdayım :( Ama, bloğumu da çok seviyorum ve değiştirmek istemiyorum... Bu da yeni blog açacakların kulağına küpe olsun en azından :)
YanıtlaSilKesinlikle , bizden tavsiye olsun :)
SilAnonim yazmak her zaman daha iyi bence de. Ben de Sıkıntılar ve dertlerimi yazamıyorumsimdiki aklımla blog yazsaydı. Anonim olurdum
YanıtlaSilAnanom bir blog mu açsak acaba , ne yapsak :))
SilHıııımmmmmmmm
YanıtlaSilkesinlikle haklısın.
YanıtlaSilBen de daha önceki adresimi arkadaşıma söylemiştim, pişman olup değiştirmek zorunda kaldım adımı. Baya hak veriyorum, buna rağmen de yazmak isteyip yazamadığım çok oluyordu. Sanırım daha ilk defa bunu kırdım demin. Çok rahatlattı ya.
YanıtlaSilİçten ve samimi üslubunuz beni buraya kadar çıkti. Saanırım burada konuk olmak terapi gibi gelecektir bana. Takipteyim sizi.
YanıtlaSil