Hayalimin ortasındayım...
Bir bebeğimiz olacak, isteyerek, çok isteyerek...
Ama bir de karmakarışık bir hamilelik psikolojisi var ki sormayın gitsin!
Daha bebeğimiz doğmadan aynı biz değilmişiz gibi, herşey artık çok çok farklı olacakmış gibi hissediyorum.
Ve biliyorum tüm bu hislerin gelip geçici, hormonların etkisinin zihnime yansıma hali olduğunu.
Bilmek başka, baş edebilmek başka!
Sanırım eski ben olamamaktan endişeleniyorum zaman zaman. Özgür hayatımın uzakta kalmasından, eşimle iletişimimizin değişmesinden, uzaklaşmaktan, anne baba olmuşken tekrar eş ve sevgili olmamaktan...
Tekrar iş hayatına dönebilecek miyim?
Kendimi geliştirmek için gerekli zamanı bulabilecek miyim?
Ya mutsuz bir ev hanımına dönüşürsem?
Ya mutsuz olup, mutsuz edersem etrafımdakileri?
Hem sanki eşim de bu kez daha ilgisiz gibi, ya da ben fazla mı iğneleyiciyim artık?!
Sorular, sorular...
Hamilelik güzel evet ama madalyonun arka tarafında da belirsiz endişeler yok değil.
İşte böyle...
Yazmazsam olmazdı, yazıyorum ki ileride nasıl da yersiz şeylere endişe duyduğumu hatırlamış olayım...
Ve aslında tüm endişelerin, sorunların gelip geçici olduklarını...
Merhaba,
YanıtlaSilŞimdi arkanıza yaslanın, derin bir nefes alın ve önünüzdeki günlerin güzel geçeceğini düşünün :) İyi düşünün iyi olsun :)
Kesinlikle öyle yapmak amacım :)
SilÇok çok teşekkür ederim, sevgiler.
Farkında olmak, ama hislere engel olamamak iğrenç bir his :).
YanıtlaSilBu hislerin hepsinin çılgın hormonlar tarafından yazıldığını, aslında bunun siz olmadığınızı düşünürsek sorun kalmaz bence.
Allah sağlıkla büyümesini nasip etsin annesi, sevgiler :)
Aminn inşallah çok teşekkür ederim Gizli Özne :)
Sileskisi kadar iyi olmayacak şeyler ve eskisinden daha iyi olacak şeyler olacak illaki...
YanıtlaSilİnşallah öyle olur Ters Pabuçlar :))
SilIlk ve biraz da 2. gebeliğimden hatırlıyorum bu duyguları. Cok güzel heyecanlı aslında. Rabbim boyle güzel endişeler versin, bebeğin getirdiği korkular bile güzel. ;)
YanıtlaSil