Bir An !

' Hayat kısa . Sanırım sadece öldüğümüzde anlayacağız bunu . '

                                                                                             

   Steve Jobs

Bugün kitaplığımda kalem ararken yırtılmış , eski ve kapağı olmayan bir not defteri geçti elime.

Anı biriktirmeyi her zaman sevmişimdir .

Ve elime geçen bu defter sahip olduğum en güzel anılardan biri olan okul yıllarıma götürdü beni . 

Yıl 2006 ve yer kız meslek lisesi...

4 iyi arkadaş ve birlikte neredeyse her gün bir şeyler karaladığımız bir not defteri !

Okudum , okudum ...

Ne cahil , ne de masummuşuz.

En büyük dertleri sınavdan iyi not alabilmek olan ve bir gün annelerimizden izin alabilirsek hayali hep birlikte Adalara gitmek olan genç kızlarmışız.

Biz o Adalar maceramızı birlikte hiç yaşayamadık .Ama o yırtık defter şahit olmuş hayallerimize , dertlerimize , güldüğümüz onca saçma sapan şeylere ...

Ve ben bugün anladım ki gerçekten de hayat çok kısa .

Zaman çok hızlı akarken hepimiz uyuşmuş gibi hayat mücadelemizde savruluyoruz. 

Farkında bile değiliz geçen zamanın  zamanın bize kattıklarının ve pek tabii götürdüklerinin .

İşte tek bir an bana 10 yıl önce kim olduğumu hatırlattı .

Kendi kelimelerimin bana nasıl da yabancı geldiğini görünce şaşırdım.

Ve evet konunun özüne gelecek olursam galiba Steve haklı. ' Hayat Kısa ' 

.Yanı başımda ikinci bebeğim uyurken yazıyorum tüm bunları ve ben kendimi o tahta sıralarda oturan kızdan hiç ama hiç farklı görmezken aradan 10 yıl geçmiş olmasına hayretle şaşıyorum ...

Hayat Kısa ... !