Kendime Not

 Özür dilerim .

Bir insana en büyük kötülük kendinden geliyormuş bazen , bilemedim.

Yanlış kararların ardına sığınıp hatalarımı bile sevecek kadar bencilleştim  , daha erken dönmek varken dönmedim . Dönmek istemedim !

Şarkı sözünde geçen satırlardaki gibidim bazen ;

'İki kuruşluk adamları musallat ettik ömrümüze , bundandır böyle dibe vuruşumuz ...'

Kırgınım . Sadece kendime . Seçtiğim yolun ne boktan bir yere çıkacağını görmek istemedim. Değmeyecek , adamlıktan nasibini ne eğitimle nede ahlakla alamamış bir adamı' tuttum hayatımda, yetmedi bir de baba yaptım . Hemde iki defa !

Şimdi yoluma bakmaya çalışırken bile , tüm zorluklara rağmen tüm seviyesizliği ile karşıma çıkıyor hala bu en büyük hatam .

Tanrım , ne büyük anlamlar yüklüyoruz zerre karakter barındırmayan insan müsvettelerine !

Nasıl bir kıymet veriyoruz da ne olduğunu , nerden geldiğini ne muameleler gördüğü unutur oluyor .

Yaşam çok yönlü bir macera . 

Biliyorum birazdan sinirden başlayan bu başımın ağrısı geçecek ve ben yürüdüğüm yola şükredeceğim. 

Çünkü artık yolum aydınlık ve ayağıma dolanan leş kokulu çöpler artık hayatımda değil . Arada derede böyle yine çıkacak karşıma ama yolum öyle güzel ve ferah ki , bu sefer dikkatimi dağıtmasına izin vermeyeceğim .