Nerden Geldim , Nereye Gidiyorum ?

Bu gece bir içimi dökesim var , bilgisayarımı açtım , vifi bağlanmadı , sonra üşendim uğraşamam dedim kapattım. Sonra birşeyler atıştırdım , duş aldım ve kitabımı elime almış uyku öncesi moduma girmek üzereyken içimden güçlü bir his yaz dedi .. Ve tekrar aldım bilgisayarımı elime..

Bu yazma hissiyatı pek hayra alamet gelmedi bana. Ölecek miyim nedir ? Sanki son sözlerimi duymadan sizlere veda etmek istemiyor gibiyim.. Neyse gelelim kafamdaki deli sorulara ....

Daha bundan üç dört ay öncesine kadar daha başka biriymişim de şimdi üzerime bir olgunluk pelerini giymiş gibiyim. Hani şu Harry Potter'da olandan ... Yanlız onunkisi görünmez yapıyordu , benim pelerinim ise bambaşka bir kişilik...

Nedeni nedir bilmiyorum ama bir tahminim var ;o uçuk kaçık hayallerim , İskoçya sevdam , London resim arşivlerim ve hayallerime uzanan binbir türlü meteryallerin hepsi eski anlamını yitirmiş gibi...Bir hayal panom vardı ve oraya yapıştırdığım tüm hayallerim gerçekleşti , şu anda panom bomboş ve oraya koyacak yeni resimler bile bulamıyorum desem yeridir. Yani en azından artık bununla ilgilenmiyorum.

Belki diyorum ; sebebi canım dedeciğimin ani ölümünden kaynaklanmış olabilir bu duygu devinimim...

Başka türlü açıklayamıyorum çünkü artık bir gün ölecek olacağım ihtimalimi sık sık düşünür olduğumu ...

Yada inandığımı iddia ettiğim dinimi yeni yeni keşfetmeye çalıştığımı ...

Artık zamanla yarıştığımızın farkındayım , geçirdiğim her anın ömrümden saatler çaldığının ... Evet belki melankolik gelecek ama ; bir gün ölecek olmamın ve dünyaya neden getirildiğimin...

Evet başlıkta buydu değil mi ?

Nereden geldin ve nereye gidiyorsun Gri Lady ?

25 yaşında oldun ...

Daha dün 18 ve hiç yaşlanmayacak hep böyle deli dolu yaşayacak gibiydin...

Erken evlendin ve erken anne oldun. Sonra bütün bu buhran dönemi yerini tekrar gençlik ruh haline teslim etti ve eskisinden daha bilgili , daha donanımlı ve hayattan keyif almasını bilen biri haline dönüştün..

Sonra arkadaşlarının birer birer evlilik , sonrasında doğum haberleri geldi kulağına ...

Nasıl yani ,şu bizim sınıftaki minnak kız mı ? Yuh artık birde çocuğu  mu olmuş ? gibi abzürt tepkiler verdin , sanki sen bu yollardan geçmemişşin gibi...

Evet şanslıydın , çünkü ölümü sadece haberlerden ve kulaktan dolma sohpetlerde duyumsadın. Hiç deneyimlemediğin için de h,iç yakınlarda olabileceğini hesap edemedin ...

Ve şimdi ne mi oldu ?

Mutfaktaki buz dolabında koca bir gülümsemeyle selfie çektirdiğin dedenin ani ölüm haberini alınca tüm bildiklerin yok oldu ...

Çünkü bu planlarında yoktu değil mi ?

Hala inanamıyorsun o güzel gülümsemeli adamın artık her yıl gittiğin o yemyeşil bahçede oturmuş meyve yerken sizi bekliyor olmayacağına ...

Artık bir bedeninin değil mezarının oluşunu , artık onu hiç göremeyeceğini ...

İşte tüm bu duygulardan sonra , hayallerim aklıma geldiğinde diyorum ki kendi kendime ; aslında hiç birşey çok ta önemli değildir aslında ... Mesele güzel yaşamakta , güzel ölmekte ...

Öyle bencilce yaşıyoruz ki , ölüm aklımıza bile gelmiyor  ...

Biliyorum çok iç karartıcı bir yazı oldu , aynı zamanda çok ta uzun ...

Belkide buralara kadar okumadınız bile , ama olsun içimi dökmem gerekirdi ...

Eski enerjimi zaman zaman hissediyorum en derinlerimde ama o ani kararlar , heveslenmeler eskisi gibi etkileyemiyor kararlarımı ...

Ve son sözüm bu gecelik ;  Sevgili Dedeciğim , bana bir çok şey öğrettin , kısacık konuşmalarımızın bile içi hep doluydu  / ders vericiydi ...

Ölümün de öyle ders verici oldu ki , artık senin vesilen ile bencilce isteyen değil , daha fedakar , iyi niyetli ve daha iyimser br insan olma kararı aldım .. Senin sayende ...

Ve biliyor musun ?

Hala öldüğüne inanamıyorum... Sırf bu yüzden bir kere bile dua okumadım senin için.. Okumayacağım ... Ben yaşadığım sürece , benim için sende yaşıyor olacaksın çünkü ..