AN ' DA YAŞAMAK ...

Evde olmaktan yakınıp , çalıştığım günleri özlerken an da yaşamaktan çok çok uzakta olduğumu farkettiğim an başladı değişim ...
Hep geleceğe yönelik varsayımlarda bulunup , yapmak istediklerimize odaklanırız ...
Yarınlar ya da daha ilerisi için planlar yaparken içinde olduğumuz anı harcadığımızın farkına varmadan hem de ...

Evet planları severim , hayallerimse vazgeçişmezim ...
Ama tüm bunlara rağmen ben planlarımın günümün önüne geçmesine izin vermemeyi öğrendim ..
Ve işte o an mutluluğu gerçekten hissedebildim ..

Evde olmayı sevdim kısaca ben ..
Çalışmadığım için depresyona girmek yerine , evde kendimle başbaşa kalıp , günümü istediğim gibi yönlendirebilmeyi çok sevdim ...
Sabah istediğim saatte uyanma şansını ...
İstediğim kadar kitap okuyup , sessizce vakit geçirmeyi ...

Ve en çok ta evdeyken televizyon izlemek yerine yapabilecek çok daha faydalı aktiviteler bulabilmeyi  sevdim ....