Umutsuzluğa Kapılma !

Bazen bir şeyi çok isteriz.
Tüm kalbimizle ...

O kadar çok içten isteriz ki olması için dilekler diler - dualar ederiz. 
Ama aynı zamanda çok ta sabırsızızdır malesef. Dua ettik , evet tamam . Anında bir işaret , bir netice umarız. Biraz vakit geçince de  ;

' Ee ama kabul olmadı ' 
' Allah benim duamı kabul etmedi ' 
' Boşuna o kadar dua ettim vs. vs . 

Sizin de iç sesiniz benzer şeyler fısıldıyor mu kulağınıza ?
Benimki fısıldıyor. 

O yüzden bir hatırlatma yapmak istiyorum iç sesime bugün ;

“Kullarım sana beni soracak olursa, (bilsinler ki) ben, şüphesiz onlara çok yakınım. Bana dua edenin duasını kabul ederim.” (Bakara Suresi, ayet: 186) diye vaadeden yaratıcım varken ,

“Bana dua edin, sizlere icabet edeyim.”(Mü’min Suresi, ayet: 69). diye dualarımızı duyan , icabet edeceğini bildiren bir Allah varken ey sevgili iç sesim , sen kim oluyorsun da bana duamın kabul edilmediğini fısıldıyorsun !!!

Ne demiş Hz. Peygamber , “Dua kapılarının kendisine açıldığı kimseye yani, dua nasip olan kimseye, rahmet kapıları da açılır.” ...
Hani bizim 'Vermeyi istemeseydi , istemeyi vermezdi ' diye tanımladığımız hadise ...

Ve sanki neler söyleyeceğimizi bilir gibi eklemiş Peygamberimiz ; 

“Herhangi biriniz acele etmedikçe, duası kabul olunur.(Kul acele ederek); “ Rabbime (kaç defa) dua ettim de duamı kabul etmedi.” der”

“Rabbiniz, ikramı bol ve hayâ sahibi bir Rabb’dir. Ellerini kendisine uzatan kulunun ellerini boş çevirmekten utanır.”

Şimdi sen utan ey iç sesim !
Umutsuzluğu fısıldadığın için.
Beni Allah'ın vaadlerinden bi haber sanıp - inancımı kırmaya çalıştığın için ...
Ve en önemlisi dua etmemi engellemeye çalıştığın için !
Oysa ; 
"... Allah'ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü kafirler topluluğundan başkası Allah'ın rahmetinden umut kesmez" (Yusuf Suresi, 87) bizler ümitsizlerden değiliz  ....