BİR İŞ YERİ KAPANIR ; BİR SAYFA KAPANIR...

Dün resmen iş yeri toparlanmaya başlandı ve herkes kendi yolunu çizme telaşına düştü eşim Tenten'in ofisinde..
Evet bu arada ; ona Tenten ismini verdim.. Hani benzemiyor da değil kendisine :) Biraz daha yakışıklı hali diyelim ve asıl konuya gelelim...

Tenten

Son üç aydır kan kaybetme dönemindeyken ; geçtiğimiz hafta artık yapılabilecek bir şeyin kalmadığı ve şirketin batacağı konuşulmaya başladı..
Tenten için karamsar , benim için umut dolu bir bekleyişin ardından herşeyin yoluna gireceği ve şirketin güçlü bir ortağa devredileceği açıklandı. Biz çok mutlu olduk tabi ki..
Böyle zamanlarda yapılabilecek en iyi şey; bunun geçici bir dönem olduğunu sürekli hatırlamak ve morali yapabildiğiniz kadar yüksek tutmak sanırım..
Sonuç olarak ben bu dönemi daha sakin ve pozitif , Tenten'im ise iliklerine kadar karamsarlık ve çaresizlik hisleri ile geçirdi...

Ve sonuç olarak dün şirketteki eşyaları toplama ve bir takım vedalaşmalar yapılmış.. Çünkü çalışan ve yöneticilerden bir kısmı tercihlerini yeni şirketle çalışmaktan yana değil , kendi işlerini kurmaktan yana kullanmışlar..
Bu sebepten dolayı koca koca adamlar duygusal anlar yaşayıp , birbirlerinden helallik almışlar geçen en az 10 senenin ardından..
Benim bu yazıyı yazmama sebep olan şey ise , bu vedalaşanlar arasından birinin beni çok duygulandırmasıydı...

Bu büyük lojistik şirketi yeni kurulurken ( yaklaşık bir 15 yıl öncesinde ) biri Halkla İlişkiler ( Handan ) ve diğeri de Operasyon sorumlusu ( Sefer ) olarak başlamış işe ..
Kısa zamanda Sefer Bey çok aşık olmuş Handan'a çünkü Handan çok güzel bir kadınmış , gerçi hala da öyle..Sadece biraz kilo almış..( kibarlık ediyorum aslında , bildiğiniz fil gibi olmuş :)

Neyse Sefer çok koşmuş Handan' ın peşinden ve dolu dizgin aşk yaşamaya başlamışlar..Zaten aynı iş yerinde çalışıyorlar..Sürekli beraberlermiş..
Tam olarak bilmiyorum ama sanırım kıskançlık yüzünden ayrılmışlar tatsız bir şekilde ve her şey bitmiş aralarındaki..
Sefer Bey hala seviyormuş , an itibari ile bile aynısı fısıldanıyormuş şirkette kulaktan kulağa..
Ama o süreden sonra tam 11 yıl birbirlerini görmezden gelerek ve hiç konuşmayarak çalışmışlar aynı iş yerinde..
Tabi bu süreçte her ikisi de evlenmiş..Önce Handan , sonra da Sefer...
Her ikisinin de birer çocukları var ve o günden sonra tek kelime bile konuşmamışlar iş dışında..

Ve dün ;
Ofis toplanmış , tam kadro son defa birlikteyken ekipten ayrılanlar tek tek vedalaşmış birbirleriyle..
Bir kısım personel vedalaşıp çıkmış..
Herhalde Tenten ve son bir kaç kişi kalmış boşaltılmış olan ofiste..
Ve Sefer Bey bir adım atmış ve Handan ablaya ;
' 10 senedir konuşmuyoruz Handan ama bundan sonra belkide birbirimizin yüzünü hiç görmeyeceğiz , gel barışalım ' demiş.
Zaten bunu söylemesiyle Handan ablanın sarılıp vedalaşmak için boynuna sarılması bir olmuş..
Orada bulunanlar dahil herkesin gözleri dolmuş bu manzara karşısında..

Neden ayrıldıklarını bilemem ama görüyorum ki zaman çabuk geçiyor..Belki de dedikleri gibi birbirlerini bir daha göremeyecekler. Belki de Sefer'in evli olmasına rağmen Handan ablayı sevdiği gibi Handan abla da onu seviyordu geçen zamana rağmen...

Benim aldığım ders ise şu ; sevdiklerimiz bizimle birlikteyken bilelim kıymetlerini..
Belki sadece içimizden söylediğimiz güzel hislerimizi ona da söyleyelim , hayatımızdaki insanı sırf bir tarafı kalkar düşüncesiyle mutlu etmekten korkmayalım.. Ve en önemlisi de ; eğer sağlam gerekçeleriniz yok ise , basit kıskançlık ve kırgınlıklar yüzünden parmaklarımızın arasından kayıp gitmesine izin vermeyelim.
Yıllar sonra belkide sahip olabileceğiniz tek şey bir vedalaşma sarılması olabilir ve işte o zaman asıl yanında olmasını istediğiniz kişinin başkası olduğunu anlarsınız..