Canımın içi lise arkadaşım , liseden sonra neredeyse hiç görüşemediğim ama yine de birbirimizin varlığından , arkadaşlığından emin olduğumuz , ama yine de zamanla koptuğumuz, en güzel hayalleri birlikte kurup tartıştığım dostumun bebek beklediğini öğrendim ...
Ve buna istemsizce , baba olacağını öğrenmiş , şoka uğramış ve ne diyeceğini bilemeyen bir erkeğin vereceği tepkileri verdim ...
Allah'ım ; zaman ne çabuk geçiyor böyle ...!
Daha dün gibi , dört kız arkadaş geleceğimizle ilgili oturup konuşurduk ..
Ben gurubun en asi'si , en uçuk idealleri olan Prof lakaplı bir çatlaktım ...
Naif , duygusal ve ürkek Nergiszaarımız ...( Nergis'in isminin 'zaar'ekinin almasının sebebi bir edebiyat dersinde edindiğim bilgiydi , şöyle ki 'Nergiszaar' dediğinizde Nergis bahçesi demiş oluyorsunuz.Ona bu ismi ben vermiştim:)
Her zaman yardımımıza yetişen , en anaç , en güçlü karakterli Küboşumuz ...
Ve birbirimize 'Kardeşim' dediğimiz , neredeyse her konuda aynı fikri paylaştığımız Mervemiz ...
Bir çok dersi dinlemek yerine arka sırada kongremizi kurup çekirdek çitlediğimiz ,okuldan kaçıp lunaparka gittiğimiz , karlı havalarda yürüyüş yapıp , birbirimize cips beslediğiiz günler sanki dün yaşanmış gibi ...
Yazdığım hikayeleri okuyan arkadaşlarım bir gün yazar olacağıma inanırlardı ...
Her fırsatta ortak deftermize bir şeyler karalar , hepimizin yazdığı anketler hazırlardır ...
Tabi tüm bunların yanında hayallerimiz de vardı ortak ...
Yapılması çok basit olabilecekken , hala hayata geçiremediğimiz bir 'Adalar Seyahati ' gibi mesela ...
Ya da Küboşun annannemin köyüne gelecek olması ve arkeoloji uzmanı dedeciğimle tanışması gibi ...
Dedem öldü biliyor musun Kübra ?
Ve sadece planlamakla yetindiğimiz diğer tüm hayallerimiz de ...
Niye bilmiyorum ama her yeni gelişmede üzülüyorum içten içe ..
Bu kadar hızlı olmamalı hayat dediğimiz ...
Bundan bir kaç sene öncesinde hiç gelmeyecek gibi , çok çok büyüdüğümüzde olacakmış gibi bahsettiğimiz hayallerimiz evlenmek , çocuklarımızın olması bu kadar çabuk erişilebilir olamamalı ...
Belkide tüm bunları hepinizden önce yaşamış ve deneyimlemiş biri olarak söylüyorum ,
hayat çok garip ...
Çok hızlı geçiyor zaman ve bizler önce bir hayat kurmak için seçimler yapıyoruz - evleniyoruz - eş oluyoruz ve sonrasında tüm bunlara çakılıp kalıyoruz ...
Dünyamız bunlardan ibaret oluyor ve bir zamanlar nasıl biri olduğumuzu bile unutuyoruz ...
Ben hala aynı kişiyim, soru soran , çok okuyan , araştıran, alıngan ve arkadaşının bebek haberinden gözleri dolacak kadar garip ve karmaşık hissedebilen ...
Ama herşeye rağmen ; hayatlarınıza erkekler girse de , hatta parçanız olan bebekler , bebekleriniz, siz hala eski SİZ'siniz ...
Bunu unutmayın , hayallerinizi derinlere gömmeyin , hep daha fazlasını isteyin ve bir zamanlar sahip olduğumuz saf dostluklarınızı unutmayın ...
Ben hala en yakın arkadaşınız olarak yanınızda olduğumu , hala aynı kişi olduğumu ve sizleri gerçekten çok sevdiğimi söylemek istedim sadece ...
Ve itiraf ediyorum ki ; hala dik kafalının teki olarak uyum sağlamak yerine hedefler peşinden koşturmaya , anne olmayı seçmek yerine uçuk kaçık fikirlerinin peşinden gitmeye devam eden kişiyim...
Ve bazen gerçekten dizginlenmeye ve fikirlerinize ihtiyacım oluyor ...
Sizleri seviyorum. Lütfen yavaş yaşayın hayatı , bu hız beni kokutuyor;
Çünkü yaşlanıyoruz ...
GRİ LADY
.jpg)
